Carlijn werkt sinds begin dit jaar als ervaringsdeskundige op de afdeling A2-jeugd maar is een oude bekende. Ze heeft de afdeling 13 jaar geleden al leren kennen toen ze er zelf als jongere werd opgenomen. Sindsdien is er veel veranderd en heeft ze in de afgelopen jaren geleerd van haar kwetsbaarheid een kracht te maken. Haar kracht en kennis gebruikt ze nu om andere jongeren en hulpverleners op diverse manieren te ondersteunen.

Hoe zien jouw dagen eruit?

Iedere dag is weer anders, net zoals dat iedere jongere uniek is en zijn of haar eigen benadering nodig heeft. Ik heb geen vast takenpakket of dagelijkse routine, ben vooral steeds bezig om contact te maken met de ander en te zoeken naar manieren om iemand een klein stapje vooruit te helpen. Soms is dat door samen iets te doen en een praatje te maken, soms door juist met artsen en verpleging in gesprek te gaan vanuit het perspectief van de jongeren. De jongeren die hier verblijven is van alles overkomen en ze worstelen vaak met allerlei problemen. Ik probeer steeds de mens achter die problemen te blijven zien en ze aan te spreken op hun veerkracht.

Wat maakt jouw functie de allerleukste van het hele ziekenhuis?

De jongeren die op onze afdeling opgenomen worden verkeren vaak in een crisissituatie waarvoor intensieve zorg nodig is. Uit ervaring weet ik hoe heftig zo’n opname kan zijn, maar ook dat je verschil kan maken door de rust te bewaren en iemand net dat zetje te geven richting herstel. Ik ben iedere dag weer bezig om te zoeken naar hoe ik dat het beste kan doen, wat bij iemand werkt. Een standaardoplossing is er nooit dus je moet altijd creatief zijn en ingangen proberen te vinden zodat je iemand kan bereiken. Veel mensen denken dat achter de gesloten deuren jongeren zitten die compleet zijn doorgedraaid en die je weg moet stoppen, maar dat is niet zo. Ze hebben vooral zorg en oprechte aandacht nodig.

Wat is de grootste uitdaging van je functie?

Uitdaging vind ik belangrijk in mijn werk. Daardoor blijf ik alert en raak ik niet in een sleur. Ik zie het als mijn uitdaging om een verbindende schakel te zijn op de afdeling. Goede samenwerking tussen de verschillende expertises in ons team en met de jongeren maakt dat we een waardevolle bijdrage kunnen leveren aan iemands herstel.

Wat zou iedereen moeten weten over jouw functie?

Mijn motto is: Je mag er zijn! Je mag er zijn met wie of wat je ook bent en met al je kwetsbaarheden. Iedereen kan met een psychische kwetsbaarheid te maken krijgen en vastlopen in het leven.