Dorea werkt bijna drie jaar als orthopedagoog bij het WKZ. Hier ziet ze kinderen met een taal/spraak of anderszins ontwikkelingsproblemen. Dit kan komen door een taal/ spraak- of gehoorprobleem, maar er kunnen ook andere oorzaken zijn. Dorea kijkt binnen het multidisciplinair team naar het gedrag, de intelligentie en algehele ontwikkeling van het kind.

Hoe zien jouw dagen eruit?

Ik zie veel verschillende kinderen, voornamelijk tussen de 2 en de 7 jaar oud. Ouders en kind hebben vaak al een behandeltraject bij een logopedist gehad en zijn doorverwezen. Wij kijken breed naar wat er aan de hand kan zijn met betrekking tot communicatie. Ik voer voornamelijk ontwikkelings- en intelligentieonderzoek uit. Dit helpt om te zien waar het kind staat in zijn ontwikkeling en om een algemene indruk te krijgen. Hoe reageert het kind op de ander of op problemen en frustratie? Ook geven de ouders veel informatie over het kind. Zo krijgen we een compleet beeld. Dat is nodig om passende adviezen te kunnen geven. Soms hangen de taalproblemen samen met andere problematiek. Er kan bijvoorbeeld ook sprake zijn van een ontwikkelingsstoornis zoals autisme of een onderliggend syndroom zoals een genetische afwijking. Ik werk veel samen met logopedisten, audiologen en KNO-artsen. Maar ook met andere specialisten (bijv. kinderartsen, -neuroloog en klinisch geneticus) en afdelingen binnen het ziekenhuis.

Waarom is jouw werk zo belangrijk?

Taal is niet weg te denken uit onze samenleving. Als een kind zich onvoldoende duidelijk kan maken, kan dat frustrerend en verdrietig zijn voor beide partijen. In deze vroege fase vaak tussen ouder en kind en op latere leeftijd kan dat ook een grote rol gaan spelen op school en in het contact met leeftijdsgenootjes. Door in een vroeg stadium de juiste begeleiding te bieden, kunnen we problemen op latere leeftijd voorkomen.

Wat maakt jouw functie de allerleukste van het hele ziekenhuis?

De doelgroep, het jonge kind en de anders verlopende ontwikkeling, is fascinerend. Ieder kind ontwikkelt zich anders. Wat mij intrigeert is de razendsnelle ontwikkeling op jonge leeftijd en de variëteit binnen wat we beschouwen als het ‘normale’. Dat maakt het vak complex en uitdagend. Daarnaast werk ik in een multidisciplinair team waardoor ik veel leer van andere specialisten.

Wat is de grootste uitdaging van je functie?

Het kan een grote uitdaging zijn als ik iets signaleer, maar de ouder(s) dat anders zien of er nog niet aan toe zijn om dit te horen. Daardoor maken ouders soms andere keuzes. De vertrouwensband met de ouders is erg belangrijk en we proberen elkaar te vinden. Soms zijn het kleine stapjes, maar wel heel mooie stapjes. Ik heb niet de illusie dat ik hierin alles veranderend kan zijn heb maar probeer binnen de kleine rol die ik vervul in het veel grotere leven van deze ouders en hun kinderen zoveel mogelijk van betekenis te zijn.

Wat zou iedereen moeten weten over jouw functie?

Kom je een patiëntje tegen waarbij de taal/spraakontwikkeling of communicatie opvalt, neem gerust contact met mij op! Ik denk graag met je mee.