Freek Blom
Wellicht ken je hem als een van de vele gezichten van de VAR; Freek Blom. Freek is interventieverpleegkundige op de hartcatheterisatiekamer (HCK). Maar interventieverpleegkundigen, wat doen zij eigenlijk?
Hoe zien jouw dagen eruit?
Freek is trots op zijn werk en vertelt er graag over. “De titel interventieverpleegkundige is gebaseerd op de term interventiecardiologie. Alle niet-operaties doen wij. Dat betekent dat alles waarvoor de thorax niet open hoeft, wij het oppakken! Denk hierbij aan pacemakers, dotteren en bijvoorbeeld het behandelen van aangeboren hartafwijkingen bij volwassenen.”
“In vergelijking met andere verpleegkundigen, is mijn werk best regelmatig. We werken in principe van 8.30 tot 17.00 uur en hebben spoeddiensten. Een keer per week heb ik een dienst voor de overige uren.
Iedere ochtend beginnen we met het hele team van 20 man. De HCK heeft 5 verschillende kamers om patiënten te behandelen. Iedere kamer heeft zijn eigen doel. ICD of pacemakers, complexe behandelingen, kleppen inbrengen en de laatste kamer voor interventie (het dotteren bij een hartinfarct en diagnostische katheterisatie.) We nemen de dag door, kijken wie waar staat en gaan dan aan de slag! Spoed kan altijd tussendoor komen en daar houden we uiteraard rekening mee. Een belletje van de ambulance, hartinfarct en acuut dotteren, wij staan er klaar voor!
In de HCK werken we met 2 of 3 collega’s en een arts. We zijn geen OK maar daar lijkt het wel op en zo ziet het er ook wel uit. Patiënten worden onder een lokale verdoving behandeld. Aan ons de taak om de vitale functies van de patiënt te observeren en te zorgen dat ze zo comfortabel mogelijk zijn. Voor patiënten is dit vaak een ingrijpende en indrukwekkende gebeurtenis. Wij moeten ze het gevoel geven dat ze in goede handen zijn.”
Hoe ben je op deze positie terecht gekomen?
“Eigenlijk met best een beetje geluk. Anderhalf jaar geleden heb ik de overstap gemaakt van de specialistische thuiszorg naar het ziekenhuis, naar de HCK. Bij de thuiszorg deed ik infuustherapie, behandelde ik complexe wonden en verzorgde ik de sedatie bij palliatieve patiënten. Na verloop van tijd begon ik contact met collega’s te missen en merkte ik dat ik telkens dezelfde handelingen verrichtte. En ik miste het meest interessante deel van de behandeling: als het slecht ging met patiënten, gingen ze naar het ziekenhuis en zag ik hen pas weer terug als het beter ging.
Door mijn minor cardiologie wist ik dat het hart een orgaan is waar mijn interesse ligt. Daarom heb ik gesolliciteerd en ondanks weinig ziekenhuiservaring ben ik aangenomen. Ik ben blij met de overstap naar de HCK. Het acute karakter maakt dit werk bijzonder. Patiënten zijn ernstig ziek en soms is het een kwestie van leven of dood. Wanneer een ingreep lukt, is het mooie dat klachten meestal verdwijnen en wij daar als team aan hebben bijgedragen.”
Wat maakt jouw functie de allerleukste van het hele ziekenhuis?
“Ik herinner me een mevrouw die met een infarct binnenkwam. Totaal in paniek, zo van de straat, met de ambulance en in mijn kamer. Ik was bezig met de omloop, zorgen dat alles aanwezig was en dat mevrouw comfortabel lag. Ik begon met de mevrouw te praten en haar gerust te stellen, wat hielp. Daarna moest ze nog een keer terugkomen. Toevallig was ze weer bij mij in de kamer waardoor er meteen een last van haar schouders viel. Het fijne aan mijn werk vind ik dat ik door de combinatie van techniek, het acute aspect en het snelle schakelen, de best passende zorg aan deze patiëntengroep kan bieden. Naast het patiëntencontact is het ook een heel technisch vak met vele uitdagingen. Er komen steeds meer apparaten bij die meer mogelijk maken. Daarvoor hebben we veel opfriscursussen en delen we kennis met elkaar om op de hoogte te blijven.”
Wat is de grootste uitdaging van je functie?
“Patiënten komen soms echt heel erg ziek binnen. Soms met erg complexe aandoeningen. We moeten dan kiezen wat op dat moment belangrijk is en wat we dus als eerste gaan doen. De techniek die we toepassen is heel uitdagend en blijft zich ontwikkelen. Nu werken we bijvoorbeeld veel met röntgenstraling. Dat betekent dat ik de hele dag een zwaar loden pak aan heb. In de toekomst wordt dat minder. We gaan ernaar toe dat sommige behandelingen op afstand uitgevoerd kunnen worden en met 3D-images. Ook kunnen we nu al stents plaatsen van 2 mm.”
Onze kamers lijken erg op een OK. Voor de bescherming dragen we loden pakken.
De HCK
“We zijn een kleine afdeling binnen het grote UMC Utrecht. Ons vak is best onbekend, maar daardoor niet minder interessant. We hebben een jong vlot team en onderling veel lol met elkaar. Ben je nieuwsgierig? Kom op ons SpreekUur zodra deze gepland is, zoek contact via onze teamleider, met mij of volg ons op insta. We zijn trots op wat we doen en laten je dat heel graag zien!”