Laura Visserman is anesthesiemedewerker in het WKZ en heeft 4 weken op een schip van Mercy Ships in Senegal gezeten. Wat doet ze binnen het UMC en hoe heeft ze zich ingezet voor Mercy Ships? Met een grote glimlach vertelt Laura over haar werkzaamheden.

Om te beginnen, hoe ben je op deze werkplek in het WKZ terecht gekomen?

Laura vertelt dat ze van origine verpleegkundige is. Door haar eindstage in Engeland op onder andere de IC kwam ze erachter dat het technische deel van het werk haar heel erg aansprak. De schrijnende verhalen die ze hoorde kon ze wat lastiger loslaten en de bijkomende werkzaamheden spraken haar wat minder aan. Ze werd geattendeerd op de anesthesie. Dat is heel technisch in combinatie met een groot zorgaspect. Je spreekt de patiënt, je stelt ze gerust en je zorgt voor een pijnvrije operatie. Laura is in het Meander begonnen als anesthesiemedewerker. Daar werkte ze vooral met volwassenen. Na 8 jaar was ze toe aan meer uitdaging en dat vindt ze nu nog steeds in het WKZ.

Kinderen en het academische aspect maakt haar werk complexer en voor haar daardoor leuker. Alles gaat op gewicht en bij kinderen zitten daar grote verschillen tussen. De berekeningen om de juiste anesthesie toe te passen zijn daardoor anders en dat houdt haar alert en scherp.

Daarnaast is ieder kind en ouder anders. Van heel angstig tot heel veel praatjes. Laura gaat ook naar de poli (pre-operatieve screening) om de ouders en kinderen voor te bereiden op de anesthesie/narcose. Ze adviseert altijd om de sterkste ouder mee te laten gaan zodat het kind zo min mogelijk beïnvloed wordt voor de operatie. Vaak worden kinderen met een muziekje of filmpje in slaap gebracht. Dat varieert van kindermuziek tot de top 2000 of zelfs Rammstein!  

^{In voorbereiding op een operatie.}

Wat maakt jouw functie de allerleukste in het hele ziekenhuis?

Behalve het contact met de kinderen en ouders, is het aantal en soort operaties hartstikke gevarieerd. Operaties variëren ontzettend van een liesbreukje tot een hartoperatie of hersenoperaties. Ook ondersteunen we het PMC (Prinses Maxima Centrum) bij de operaties, waarin ook de nodige uitdagingen liggen. De oesophagusatresie (slokdarmafsluiting) is een van de uitdagende operaties. Daar komt veel bij kijken! Een goede samenwerking tussen de chirurg en de anesthesie. Daarnaast werk ik altijd goed samen met de anesthesioloog tijdens de gehele anesthesie van inleiding (in slaap maken) tot uitleiding (het wakker maken). Welke medicatie dienen we toe om de patiënt comfortabel wakker te laten worden. We gebruiken ook perifere blokken of ruggenprikken om zo min mogelijk opiaten (morfines) te geven aan de patiëntjes.

^{In elke volwassene schuilt nog een kind. Deze Tesla gebruiken we als een kind naar de OK gereden moet worden en ja, dan moet hij ook weer terug!}

En je bent nu net terug van Mercy Ships in Sengal, hoe was dat?

Tijdens mijn opleiding had ik al van Mercy ships gehoord. In Nederland hebben we een goede gezondheidszorg die voor iedereen toegankelijk is maar dat is niet overal zo. Mercy Ships is een organisatie waarbij we patiënten op een schip behandelen. Het schip is een echt ziekenhuis en heeft ook een HOPE Center (Hospital Outpatient Extension Center). Dat center is ervoor zodat mensen voor en na een operatie de juiste zorg krijgen en niet meteen de binnenlanden weer in hoeven te gaan. Als Mercy Ships komt, gaat dat als een lopend vuurtje door het land. Voordat patiënten aan boord komen worden ze gescreend in de binnenlanden. Sommige patiënten staan dagen in de rij voor deze screening.

Het voordeel van een schip is dat het meteen weg kan varen zodra er dreiging is en alles is aan boord aanwezig! Het schip zelf is heel westers, wat dat betreft is de zorg niet heel anders dan in Nederland. De patiënten wel! Voor hen kan dit echt levens veranderend zijn! Stel je voor dat je kind wordt geboren met schisis (gespleten lip). In Nederland wordt de baby voor het eerste levensjaar geopereerd en zie je er vrij weinig van. In Senegal gebeurd dat niet waardoor ik nu patiënten van 8 jaar oud heb gezien met een nog niet geopereerde schisis. De operatie is dan complexer maar heeft ook veel meer impact op iemands leven. Een ander goed voorbeeld zijn vrouwen die door zwangerschapscomplicaties incontinent zijn geworden. Het is niet vreemd dat een vrouw dan verstoten wordt door haar man en door haar dorp. Deze personen leiden aan gezichtverlies en hebben niks meer. Een operatie kan haar echt letterlijk het leven teruggeven. De dankbaarheid van patiënten, zowel volwassenen, kinderen en ouders, is fijn om te ervaren. Dat ik kan bijdragen om het leven van iemand beter te maken, dat doe ik graag!

^{Laura op het bovendek van de Africa Mercy.}

^{Hierboven die je Laura aan boord van de Africa Mercy met de moderne apparatuur op de achtergrond.} 

Daarnaast is al het personeel aanwezig omdat ze daar zelf voor gekozen hebben. Iedereen werkt op vrijwillige basis en dat merk je in de omgang met elkaar. Het is ook interessant om te zien hoe alle nationaliteiten met elkaar samenwerken en te horen hoe ze op verschillende werkwijzen hebben in hun thuisland. Hier in Nederland werkt een anesthesiemedewerker heel zelfstandig waardoor ik op het schip soms eerst moest zoeken naar mijn plek. Niet elk land kent een anesthesiemedewerker. Uiteraard zijn er protocollen die we daar volgen zodat iedereen weet wat hij/zij moet doen en wat je van elkaar kan verwachten. Iedereen werkt er maar kort dus je hebt ook niet de gelegenheid om echt op elkaar in te spelen.

Een patient, een jonge jongen is me bijgebleven. Ik vraag aan kinderen altijd wat ze graag doen. Gamen, filmpje kijken of tv? Waar houden ze van? Paw Patrol, Disney, Prinsessen. Maar wat vraag je aan een kind wat niet de beschikking heeft over al deze technologie? Tja gewoon maar vragen wat ze leuk vinden om te doen. Voetbal of iets anders? Deze jongen hield wel van voetbal. Nu zat ik met Mercy Ships in Senegal en zij hebben de Africa Cup gewonnen afgelopen jaar. En dus doet Senegal mee aan het WK voetbal. Daar kan ik mooi met zo’n kind over praten. En het leuke is dat Senegal in de groepsfase ook tegen Nederland moet voetballen. Altijd een goede vraag aan zo’n kind en heerlijk als je dan zegt dat Nederland toch echt gaat winnen.

Het plan was om 3 weken als vrijwilliger aan boord te gaan maar dat werden er (ook door corona) vier. Vier indrukwekkende weken waarbij ik hard, maar met extra veel voldoening heb mogen werken.